John Rutter werd in 1945 in Londen geboren en kreeg zijn eerste muzikale opleiding als koorknaap op Highgate School. Hij besloot om zijn muzikale loopbaan op professionele wijze te continueren. Zijn eerste composities schreef hij als student. Van 1975 tot 1979 was Rutter Director of Music op Clare College. Ook dirigeerde hij het koor van Clare College, waarmee hij talloze tv- en radio-opnames maakte. Nadat hij deze post opgaf, om meer tijd voor het componeren vrij te maken, richtte hij de Cambridge Singers op. Met dit professionele kamerkoor, primair samengesteld voor het opnemen van muziek, bracht hij veel muziek uit bij zijn eigen muzieklabel, Collegium. Collegium produceert een rijkdom aan traditionele en geestelijke muziek. Momenteel verdeelt Rutter zijn tijd tussen het componeren en dirigeren. Hij geeft gastdirecties en lezingen in vele concertzalen, universiteiten en kerken, en bij muziekfestivals en conferenties in Europa, Noord-Amerika en Australië. Tevens is hij talloze malen onderscheiden voor zijn verdiensten in de klassieke kerkmuziek.
Rutters compositionele werk omvat zowel grote als kleine geestelijke koorwerken, instrumentale werken, een pianoconcert, twee kinderopera's, muziek voor televisie en speciaal gecomponeerde muziek voor groepen als het Philip Jones Brass Ensemble en de King's Singers. Zijn meeste recente grote koorwerken, Requiem (1985), Magnificat (1990) en Psalmfest (1993) zijn over de hele wereld al vele malen uitgevoerd.
Rutter's Magnificat
Rutter's Magnificat is een vrolijke en uitbundige compositie, vol opzwepende en elkaar afwisselende maatsoorten. Het werk kan gekenschetst worden als een afwisselende compositie vol klankschoonheid en sfeer, waarin lyriek en ontroering elkaar afwisselen.
John Rutter schrijft zelf over het Magnificat: "Lucas 1: 46 - 55, bekend als het Magnificat - een dichterlijke stortvloed van lof, vreugde en vertrouwen in God, die volgens Lucas de maagd Maria uitsprak toen zij hoorde dat zij Christus zou baren - is altijd een van de meest bekende en geliefde teksten uit het evangelie geweest, niet in de laatste plaats door haar opname als lofzang in de katholieke Vesper- en de Anglicaanse avonddienst. Hoewel veelvuldig op muziek gezet, bestaan er sinds die van J. S. Bach verrassend weinig bewerkingen, waarin die tekst een uitgebreide behandeling krijgt. Het was een langgekoesterde wens van mij een uitgebreid Magnificat te schrijven, maar ik was niet zeker hoe ik dit aan moest pakken totdat ik mijn uitgangspunt vond in het verband tussen de tekst en de maagd Maria. In landen als Spanje, Mexico en in bijvoorbeeld Porto Rico bieden feestdagen rondom Maria een vrolijke gelegenheid voor het volk om de straat op te gaan en feest te vieren met zang, dans en optochten. Deze beelden van viering in de open lucht moet ik tijdens het componeren ergens in gedachten gehad hebben, hoewel ik mij daar pas na afloop van bewust werd. Waar ik me wel bewust van was, is het volgen van het voorbeeld van J. S. Bach in het toevoegen aan de liturgische tekst - met het prachtige, oud-Engelse gedicht 'Of a Rose' en het gebed 'Sancta Maria', beiden om het verband met Maria te onderstrepen, en met het er tussenin geplaatste 'Sanctus' (naar het Gregoriaanse gezang van de 'Missa cum jubilo') in het derde deel, dat uit het voorafgaande 'et sanctum nomen eius' lijkt te groeien. Het componeren van 'Magnificat' omspande verscheidene hectische weken, vroeg in 1990, en de première volgde in mei van dat jaar in Carnegie Hall, New York."
